Demirden

Ben korktum bu dünyadan

Demir dişlerinden, değirmen gözlerinden, pervane yüreğinden...

İçim tükendi...

Ölmüşüm, söylemediler.

Bir kadın vardı incecikten,

Yarı boyunda bir bavulla sokak arasında

Çaresizce sürükledi umudunu

Gördüğümü fark etmeden

İçi ölmüş onun da

Yaşamın dişlerinde bir kalıntı

Kürdan artık tek umudu...

***

Kılıçlar kınında kaldı

O gözlere savaş açan yok şimdi

Don Kişot'un umutsuz cesareti

Bir kitap ayracı gibi

***

Uçalım dediler, uçtuk

Bilinmiyordu sonumuz

Yüreğe makaslı bir sızı

Pervaneler jilet gibi

Kanadı her yanımız

Yaralı tüm beklentilerimiz

Şimdi geriye ne kaldı?

İçim bir dünya bir korku gibi...

M.Ş.