"Artık bayramlar o kadar tatsız ki baklavaya abanırsak tadı gelir sanıyoruz. Oysa ki geçen zaman bir daha geri gelmeyecek!"
Biz geleneklerin işler olduğu son dönemin çocuklarıyız aslında... Çünkü ben bayram sabahı açılan TRT radyosunu duydum... Babamla birlikte bayram namazına gittim. Bayram harçlığı aldım. Bayramlıklarımı başucuma koydum. El öptüm. Oruç tuttum. Tüm ailenin bayramda bir araya gelmesinin ne demek olduğunu biliyorum. Bayramlarda büyük şehirler boşalmazdı eskiden. Tatlı yenirdi bol bol... Hala yeniyor tatlılar ama ağzımızın tadı yerine gelmiyor bir türlü...
Gelenekselci bir yapım yok aslında... Ama bayramların evrensel bir ruhu var/dı. Buna yürekten inanıyorum.
Ancak bu bayram bugüne dek geçirdiğim bayramların en buruğu... Yalnız olduğumdan değil sadece.... Büyümenin ne kadar leş, zamana tanıklık etmenin ne kadar acı olduğunu fark ettiğimden... Çok özlüyorum geçen zamanı. Buna bu kadar kafa yormak delilik çünkü çözümü yok... Şu satırları buraya yazarken bile kaç satır geri dönersem döneyim zaman hep bir adım önümde olacak. Ama özlüyorum işte ...
Çok kişi göçtü bu yıl! Eskiden bayramını kutladığımız, şekerini yiyip elini öptüğümüz çok kişiyi kaybettik... Onların yaşlı kokuları, buruşuk elleri hep aklımda! Koca evlerde bir başına yaşadıkları hayatları ve sadece bayramları açtıkları havasız salonlarının kokusu... Çizgili yüzlerinde kalabalık olmanın getirdiği çocuk mutluluğu... Gözlerinde çocukluğumu görebildiğim herkes gidiyor birer birer. Birlikte çocuk olduklarım ise dört bir yanda. Kimi tatilde, kimi çalışıyor, kimiyle aramızda kilometreler var.
"Babaannemin telefonunu silmemişim.. Neredeyse arıyordum "şekerim iyi bayramlar" diye.. . Ölüm, ne fenasın... "
Yazmış Buket Güler. Ne kadar canım yandı bilemezsiniz. Zaman her birimizi bölüyor binbir parçaya. Ve birbirimizde kayıp parçalarımızı aramak zorunda kalıyoruz böylece...
Ben ise şimdi anlıyorum bayramların aslında ne ifade ettiğini... Birlikte olmak demekmiş bayram. Tüm sevdiklerinle birlikte olmak... Bayramların tatil olarak görülmediği zamanları çok geride bıraktık ne yazık ki... Ama anılar ölmüyor allahtan! Biraz eskiyor sadece... Yaş büyüdükçe sarılıyormuş insan geçmişine.
Gözünün kenarından yuvarlanmak üzere olan tek bir damlayı pembeye boyamaya çalışıyorum şimdi. Göz bebeklerimin titremesine engel olmaya çalışıyorum. Komaya girene kadar yediğimiz şekerlerin paket hışırtısı hiç gitmiyor kulağımdan... Sarının ortasına çökmüş geniş bir boşluğa bakıyorum şimdi... Evim orada! Uzansam açarım belki kapıyı ama mesafe çok uzun...
Şimdi sağda solda koli kutuları var... İçinde yaşanmışlıklar... Doğduğum yere gidiyorlar. Yeni bayramlar görecekler ben olmadan. Şekerlerin tadı bozuk artık zaten... Çünkü biliyorum ağzımın tadını yerine getiremeyecekler... Bir bayram şekeri için neler verilmez şimdi? Aynı eskisi gibi...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder